Ανθρώπινες σχέσεις σε διάσταση...
Λόγια που ξεθυμάνανε σε υψηλές θερμοκρασίες κυνισμού και ειρωνείας...
Βλέμματα που έσβησαν σε δειλινά απόκοσμα σε παγερούς πίνακες φτιαγμένους από δάκρυα...
Παιχνίδια εξουσίας σε άνισο αγώνα...
Πειραγμένα ζάρια σε παρτίδες σικέ και ελεγχόμενες...
Το ανυπέρβλητο Εγώ υψώνει τείχη και φουσκώνει από αλλαζονεία...
Διασκεδάζει έχοντας το ρόλο του θύτη...
Μοτίβο που γνωρίζει χρόνια τώρα και ακολουθεί πιστά εθελοτυφλώντας για τις συνέπειες...
Δεν διακρίνει τη διαφορά...
Δεν θέλει να αντικρύσει τις αδυναμίες του και τα τρωτά σημεία του...
Σημαδεύει το στόχο και επιτίθεται την κατάλληλη στιγμή πριν το θύμα; προλάβει να αντιδράσει...
Αντιστρέφει τους όρους και διασαλεύει την αλήθεια...
Δημιουργεί μία τεχνητή πραγματικότητα και τη βιώνει ως αληθινή...
Απολαμβάνει τη διάλυση και την απαξίωση των συναισθημάτων...
Ακυρώνει το πηγαίο και το αληθινό...
Προσαρμόζει τις καταστάσεις στα δικά του μέτρα και σταθμά σε ζυγαριά σπασμένη...
Αιώνιο...Ατίθασο...Αλάνθαστο Εγώ...
Καταδικασμένο στη μοναξιά της απεραντοσύνης σου...
Καλείσαι να φορέσεις την καρδιά σου...
Αντέχεις;
