Προτείνω να κάνετε ακριβώς αυτό κάθε βράδυ και να περνάτε περίπου το ένα τρίτο του συνολικού σας χρόνου εδώ, σ΄αυτό τον πλανήτη, κάνοντας ακριβώς αυτό. Την κατάσταση αυτή την αποκαλούμε όνειρο και μπορούμε πολλά να μάθουμε για τον εαυτό μας, σαν τμήμα της καθαρής σκέψης, βλέποντας αυτό που συμβαίνει, όταν αφήνουμε τα σώματά μας και μπαίνουμε στον κόσμο του ονείρου.
Κάθε φορά που πηγαίνουμε να κοιμηθούμε κι αρχίζουμε να ονειρευόμαστε, πιστεύω ότι ότι ουσιαστικά αφήνουμε το σώμα μας και μπαίνουμε σ΄ένα νέο ονειρικό σώμα. Πείθουμε τον εαυτό μας ότι τα όνειρά μας, το ονειρικό σώμα μας, είναι πραγματικό όσον καιρό ονειρευόμαστε, αλλιώτικα δεν θα είμαστε ικανοί να ονειρευτούμε. Γιατί, που θα γίνονταν όλα αυτά;
Ας ρίξουμε μια ματιά στους κανόνες που ισχύουν όταν ονειρευόμαστε, κι ας δούμε πόσο διαφορετικοί είναι από τους κανόνες που ισχύουν όταν είμαστε σε κατάσταση εγρήγορσης:
Πρώτα απ’ όλα,
στα όνειρα, χρόνος δεν υπάρχει. Μπορούμε να πάμε προς τα πίσω ή μπροστά, κατά βούληση. Μπορούμε να είμαστε μαζί με κάποιον που πέθανε πολλά χρόνια πριν κι αυτό το άτομο να μας φαίνεται πολύ πραγματικό. Μπορούμε να ξαναγίνουμε έφηβοι κι αυτό να μας φανεί πολύ φυσικό όσο θα βρισκόμαστε στο ονειρικό σώμα. Μπορούμε να ζήσουμε το διάστημα μιας ολόκληρης ζωής, μέσα σ’ ένα όνειρο δεκαπέντε λεπτών, και να είναι όλα πολύ πραγματικά για το ονειρικό μας σώμα.
Δεύτερον,
δεν υπάρχει αιτία κι αποτέλεσμα ενώ ονειρευόμαστε. Μπορεί σε μια στιγμή να μιλούμε με κάποιον που τον ξέρουμε πολύ καλά, και την άλλη στιγμή να είμαστε σ’ ένα λεωφορείο κουβεντιάζοντας μ’ έναν ξένο. Μπορεί να αναπτύξουμε μια δραστηριότητα που παράγει το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που φυσιολογικά θα έφερνε στη ζωή της εγρήγορσης.
Τρίτον,
τα όνειρα μπορούν να είναι χωρίς αρχή και τέλος. Μπορούμε να περάσουμε από την μια ενότητα ονείρου στην άλλη, να βρεθούμε από τον ένα τόπο σ’ έναν άλλο κι ύστερα να γυρίσουμε πάλι πίσω, πολλά χρόνια νεότεροι απ’ όσο είμαστε μόλις πριν λίγο.
Τέταρτον,
μέσα στα όνειρα, το κάθε εμπόδιο μπορεί να μεταλλάξει σ’ ένα είδος ευκαιρίας. Αν μέσα στο όνειρό μας οδηγούμε το αυτοκίνητο μας σ’ ένα δρόμο που ξαφνικά καταλήγει σ’ ένα γκρεμό, μπορούμε αυτό να το μεταλλάξουμε σε μια ευκαιρία να πετάξουμε πάνω από το κενό, αντί να συντριβούμε στην άβυσσο. Σε μια σκηνή κυνηγιού μπορούμε κατά ένα θαυμαστό τρόπο ν’ αναπτύξουμε την ικανότητα ν’ αρπάζουμε τις σφαίρες στον αέρα.
Πέμπτον,
δημιουργούμε το κάθε τι που χρειαζόμαστε για το όνειρό μας. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για την υπόθεση που αναπτύσσω εδώ. Αν χρειαζόμαστε ένα πρόσωπο να φωνάζει και να ουρλιάζει στο όνειρό μας, δημιουργούμε αυτό το πρόσωπο, όπως και το επεισόδιο όπου ουρλιάζει. Τον καθένα και το καθετί που χρειαζόμαστε για το όνειρό μας, το δημιουργούμε. Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιος το κάνει;
Έκτον,
οι αντιδράσεις μέσα στο όνειρο, εκδηλώνονται στο φυσικό μας σώμα, αλλά τα πράγματα που δημιουργούν οι αντιδράσεις είναι όλες ψευδαισθήσεις ή σκέψεις. Λόγου χάρη, αν στο όνειρό σας δημιουργήσετε κάποιον που σας απειλεί μ’ ένα μαχαίρι, η καρδιά σας θ’ αρχίσει να χτυπά πιο γρήγορα, κι αυτό είναι κάτι πραγματικό. Αλλά το μαχαίρι και το πρόσωπο που σας απειλεί είναι ψευδαισθήσεις.
Και τέλος,
ο μόνος τρόπος να ξέρουμε ότι είμαστε σε όνειρο, είναι να ξυπνήσουμε. Αν ονειρευόμαστε είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα, τότε αυτή θα είναι η πραγματικότητά μας.
Έχουμε πειστεί ότι το σώμα είναι πραγματικό, ωστόσο, το κάθε τι που βιώνουμε μέσα στο όνειρο βρίσκεται κυριολεκτικά στην περιοχή της σκέψης. Δεν υπάρχει φυσική πραγματικότητα, είναι μια ψευδαίσθηση και το συνειδητοποιούμε αυτό όταν ξυπνήσουμε. Περνούμε περίπου το ένα τρίτο της ζωής μας με το να κοιμόμαστε, μέσα σε μια δραστηριότητα ονείρων, που είναι καθαρά άμορφη σκέψη, η οποία μοιάζει πολύ πραγματική πριν ξυπνήσουμε.
Στην πραγματικότητα είμαστε ικανοί να ζούμε σ’ έναν όμορφο φανταστικό χρόνο, να δημιουργούμε το κάθε τι που επιλέγουμε, κι οι άρρενες που ονειρεύονται μπορούν ακόμη να δημιουργήσουν ολόκληρο το χορό της ζωής μέσα σ’ αυτή την κατάσταση της καθαρής σκέψης. Τι άλλο είναι μια νυκτερινή ρεύση που πολλές φορές παθαίνουν οι άνδρες, από μια εκσπερμάτωση του πρωτοπλάσματος της ζωής; Είναι η καθαρή σκέψη που δημιουργεί την ευκαιρία για ν’ αρχίσει ο χορός της ζωής. Χωρίς σωματική επαφή. Καθαρή σκέψη που δημιουργεί ζωή. Μια πολύ εκπληκτική διαδικασία μέσα σ’ αυτό τον μυθικό, μυστηριακό κόσμο της καθαρής αμορφίας, της σκέψης.
Δεν επιχειρώ εδώ να δώσω μια ερμηνεία στο περιεχόμενο των ονείρων. Μιλώ μόνο για τη διαδικασία του ονείρου με σκοπό να σας ενθαρρύνω να γίνετε ονειροπόλοι "εν εγρηγόρσει". Δηλαδή να σας βοηθήσω να κατανοήσετε, ότι οι κανόνες που μοιάζουν να ισχύουν μόνο για το ονειρικό σας σώμα μπορούν να εφαρμοστούν και στο σώμα σας σε κατάσταση εγρήγορσης το ίδιο. Αυτό το μάθημα μας το έδωσε ο, Θορώ, που το διατύπωσε έτσι: Η πιο αληθινή μας ζωή είναι όταν μέσα στα όνειρά μας είμαστε ξύπνιοι .
Πίστεψε Το Και Θα Το Δεις – Γουέιν Ντάιερ
