Αρχίζω να εξορμώ στον κόσμο των σκέψεων...Με όχημα τις αναμνήσεις μίας περιπετειώδους ζωής...με θόρυβο, αγωνίες, τρέλλα, παρορμητισμό, αυθορμητισμό, ανασφάλειες, εσωτερικές συγκρούσεις, γέλια, δάκρυα, απογοητεύσεις, θυμό, θλίψη, έρωτες, χωρισμούς, αγάπη, ευτυχία, δώρα...
Η μία σκέψη διαδέχεται την άλλη...χωρίς κενά ανάμεσα...θέλοντας να γεμίσουν όλο το χώρο του μυαλού μου ούτως ώστε να μην υπάρχει περιθώριο διαφυγής...Με σκοπό την πλήρη υποταγή των θέλω μου στα καθώς πρέπει τους...
Αρνούμαι σθεναρά...Αντιστέκομαι...Το παρελθόν θα βρίσκεται πάντα εκεί...Σε ένα τμήμα του μυαλού μου που επιλέγω όμως να απομονώσω και να σφραγίσω προκειμένου να μην επηρρεάζει τις λειτουργίες του Τώρα μου...
Χάνομαι στο Παρόν συχνά δίχως να το ζω παρατηρώντας τον εαυτό μου να αδρανοποιείται σε συναισθήματα βγαλμένα από ανάγκες... Αφήνομαι στην επιρροή δυνάμεων τόσο ξένων σε μένα να καταλαμβάνουν κάθε ζωντανό μου κύτταρο και να επεμβαίνουν στην υγιή του δόνηση...
Νιώθω μουδιασμένη...άδεια...ανεπαρκής...Κατανοώ όμως ότι όλο αυτό είναι μία διαδικασία αναπροσαρμογής...Οι αλλαγές συμβαίνουν ταχύρρυθμα και αποτελεσματικά σε όλα τα επίπεδα...Οι ανατροπές αναπάντεχες αλλά καίριες...Ίσως γι' αυτό δεν είμαι πλέον σε εγρήγορση σκέψεων και κινήσεων...
Είναι η περίοδος της παρατήρησης μέσα από το βίωμα που παράγει ποικιλόμορφα αποτελέσματα...Κάθε ένα από αυτά ξεδεικλώνει τις νέες πτυχές του εαυτού μου...Η αλλαγή που κλιμακώθηκε με τον καιρό, έφερε μαζί τα νέα δεδομένα που χρειάζονται χρόνο για να εντυπωθούν στο συνειδητό...
Και πάλι η Ροή είναι η μόνη διαφυγή από την παγίδα του φόβου και της αντίστασης...σε συνδυασμό πάντα με τη βοήθεια που έρχεται άμεσα σε κάθε μου επίκληση στην Άνωθεν Αρχή...
Μαζί με τη σιγουριά και τη ζεστασιά που νιώθω φορώντας την καρδιά μου...Εκείνη με οδηγεί πάντα σε κάθε μου ταξίδι...Αιώνιος...Πιστός Σύντροφος και Συνοδοιπόρος...
Wear your heart 💗💗💗
