Παρακολουθώ...
Μέσα από το χρόνο που πέφτει βασανιστικά αργά μέσα από την κλεψύδρα...
Απανωτές εξελίξεις που προσπερνούν τα λεπτά...
Αμέτρητα δευτερόλεπτα που κυλούν σαν σταγόνες σε ραγισμένο γυαλί...
Στέκονται για λίγο...
Θυμίζουν τα σημάδια και ύστερα συνεχίζουν το ταξίδι τους...
Μένω να κοιτώ ακόμα...
Αναμένοντας τις αλλαγές...
Με υπομονή και προσμονή...
Μην έχοντας άλλη επιλογή...
Ο Χρόνος...
Αμείλικτος...
Δίκαιος εκτελεστής...
Σε έναν αργό θάνατο, που όμως λυτρώνει...
Μαζί του παρασέρνει καθετί σαθρό κι αρρωστημένο...
Εξαγνίζει τα κομμάτια που νοσούν και παραλύουν...
Οι αισθήσεις έχουν παραδοθεί...
Προσδοκούν το Θαύμα...
Λαχταρούν να απογειωθούν ξανά...
Στο βάθος φαίνεται ένας διάδρομος... Αχνά φωτίζεται από τις μνήμες του παρελθόντος που σαν κεράκια σιγοκαίνε σχηματίζοντας μία ευθεία...
Δεν επιθυμώ στροφές...
Με κούρασαν οι στάσεις...
Κοιτάζω μόνο μέχρι εκεί που φτάνει η ματιά...
Χρησιμοποιώ τα όνειρα μου και τη φαντασία...
Δικλείδες ασφαλείας για να αντέξω το παρόν...
Μόνο η Ροή με οδηγεί και η Πίστη στο Ανώτερο Καλό μου...
Συνεπιβάτης μου, η Αγάπη Άνευ Όρων...
Φορώντας την καρδιά μου ο πόνος είναι πάντα πιο γλυκός...
Καλό μεσημέρι Θεϊκά Πλάσματα...
Wear your heart ♥ ♥️ ♥️
