Κλωστούλα έγινα...τόσο δα μικρή και μπόρεσα να βγω από τη χαραμάδα σου... Με κράτησες κρυφή καιρό, χωρίς το φως που έχω τόσο ανάγκη να με θρέφει...
Μάταια σου φώναζα βουβά να ελευθερώσεις τα φτερά μου...αυτά που δίχως άλλη σκέψη σου’ δωκα να δεις πως είναι ο κόσμος από τη μεριά μου...
Μα η Πηγή που μ’ έστειλε σ’ εσένα, άρχισε να στερεύει πάλι και τα πουλιά δεν ταξιδεύουν πια εκεί να ξαποστάσουν...
Θέλω να φύγω...να βιαστώ...σπονδή να κάνω στις νεράιδες...να στείλω μήνυμα στα ξωτικά, εδώ κι αυτά να φτάσουν...
Κι όλοι μαζί να γνέψουμε στον ουρανό...βροχούλα και δροσοσταλιές να ρίξει...το χώμα να νοτίσει... το νάμα της πηγής, τώρα να ξεχειλίσσει...
Αγάπη...νότες...μελωδίες και δονήσεις...από εκείνες που συνταράσσουνε τα σωθικά κι εκεί να θες να σβήσεις...
Wear your heart... ❤️❤️❤️
