Ένας δάσκαλος μία μέρα ήθελε να εξάψει τη δημιουργικότητα των παιδιών που δίδασκε. Όταν μπήκε στην αίθουσα, σήκωσε ψηλά ένα στυλό και είπε στους μαθητές:
-Όποιος θέλει , ας σηκώνει χέρι και ας μας λέει ποιο είναι το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό όταν βλέπει αυτό το στυλό.
-Εμένα μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η μέρα που έδινα εξετάσεις και διαπίστωσα ότι από το άγχος μου είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου ακόμα και το στυλό μου ! είπε ένας μαθητής.
-Εμένα πάλι μου θυμίζει ένα έξυπνο κόλπο που είχα σκεφτεί για να βγάζω τα κουκούτσια από τα κεράσια! είπε ένας άλλος.
-Είναι το αντικείμενο που μας βοηθά να γράψουμε όλα αυτά που μαθαίνουμε στο σχολείο! επεσήμανε κάποιος άλλος.
-Νομίζω πως αν το μελάνι που υπάρχει μέσα στα στυλό όλου του κόσμου ριχτεί στη θάλασσα, τότε θα υπάρξει πρόβλημα! σκέφτηκε κάποιος άλλος.
-Προσωπικά, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι το πρώτο δώρο που πήρα στον εαυτό μου με τα χρήματα που έβγαλα από τα κάλαντα! Είχα πάρει στυλό με όλα τα χρώματα!
Έτσι, όλοι οι μαθητές σήκωσαν το χέρι και είπε ο καθένας την πρώτη του σκέψη.
Ο καθηγητής τότε, γελώντας, αποκρίθηκε σε όλους:
-Παιδιά μου, είδατε πώς ένα απλό αντικείμενο ,όπως το στυλό, φαίνεται τελείως διαφορετικό στα μάτια του καθενός από εσάς; Έτσι συμβαίνει με όλα, δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτάζουν το ίδιο πράγμα και να βλέπουν κάτι τελείως διαφορετικό. Διότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του γνώμη και σε αυτή τη ζωή θα πάμε μπροστά αν σεβαστούμε ο ένας τη διαφορετικότητα του άλλου.
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
