Δεν πιστεύω σε αυτή την υπόθεση της αποκαλούμενης ταπεινοφροσύνης. Αυτή η θαμπή και άρρωστη στάση δεν ταιριάζει σε μένα. Δεν υπάρχει μέσα της κανένα νόημα. Η ιδέα να θεωρούμε αρετή την ταπεινοφροσύνη όταν ο άνθρωπος είναι ο κληρονόμος του σύμπαντος (το μέσον και ο σκοπός) και έχει δικαίωμα να αποχτήσει ότι χρειάζεται για να ωριμάσει και να είναι ευτυχισμένος μου φαίνεται τουλάχιστον ανόητη. Δεν εννοώ φυσικά με αυτό ότι ο άνθρωπος πρέπει να υιοθετήσει μια όλο περηφάνια κυριαρχική πνευματική στάση γιατί και αυτό είναι εξίσου ανόητο. Αυτός που καυχιέται αυτό-ομολογεί την αδυναμία του.
Ο αληθινά δυνατός άνθρωπος είναι ήρεμος γεμάτος αυτοσυγκράτηση και έχει μέσα την συνειδητοποίηση της δύναμης.
Ωστόσο πρέπει να απαλλαγούμε από αυτή την ύπνωση της ταπεινοφροσύνης. Σηκώστε ψηλά το κεφάλι και κοιτάξτε τον κόσμο κατά πρόσωπο. Γίνετε άνθρωποι και πάψτε να είστε πλάσματα που απλά σέρνονται . Δεν υπάρχει τίποτα στο σύμπαν που να πρέπει να το φοβάστε η να είναι τόσο καλό ώστε να μην είστε άξιοι να το αποκτήστε. Όλα τα πράγματα έχουν γίνει γύρω σας για να τα χρησιμοποιήσετε.
Ενστικτώδικα ένα παιδί γνωρίζει πως όλα τα πράγματα του ανήκουν. Αν δεν γίνουμε σαν τα παιδιά δεν θα μπορέσουμε να μπούμε στην βασιλεία του ουρανού. Αλλά να θυμάστε ένα πράγμα πώς όσα και αν αποκτήστε όλα αυτά γύρο σας δεν είναι παρά παιχνίδια. Πάρτε, διασκεδάστε, παίξτε. Αλλά μην δένεστε μαζί τους. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα στον κύριο και στον δούλο των περιστάσεων. Να μη δένεστε ποτέ με τα παιχνίδια σας .
Να είστε πάντα έτοιμοι να περάστε στην επόμενη σχολική χρονιά , να αφήνετε τα παιχνίδια κατά γης και με χαρούμενο βλέμμα, μια όλο εμπιστοσύνη πνευματική στάση να περάστε στην επόμενη σχολική αίθουσα, μέσα στο μεγάλο άγνωστο με ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο και στην καρδιά.
William Atkinson / "Η δόνηση της σκέψης, ο έλεγχος του νου και ο νόμος της έλξης"
