Η αστρική προβολή αποτελεί μια από τις δυνατότητες της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι μαρτυρίες ανθρώπων, που είχαν μια ακούσια ή εκούσια αστρική προβολή, είναι αναρίθμητες ακόμα και στις μέρες μας. Καθώς όμως η ορθολογιστική θεώρηση του κόσμου κρατάει γερά τα ηνία της ζωής μας και σπάνια δίνουμε χώρο για να εκδηλωθεί το άγνωστο, λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι ακριβώς τους συνέβη, όταν ξαφνικά εγκατέλειψαν το σώμα τους και βρέθηκαν να κάνουν ένα συναρπαστικό αστρικό ταξίδι. Κι όμως… μια ματιά στις αρχαίες παραδόσεις θα μας φανερώσει ότι αυτό το ταξίδι είναι όχι μόνο εφικτό για τον άνθρωπο αλλά και φυσικό.
Το αστρικό σώμα
Ανατρέχοντας στις εσωτερικές παραδόσεις όλων των πολιτισμών, βλέπουμε ότι ο άνθρωπος διαθέτει ένα σώμα, το οποίο στη Δυτική παράδοση ονομάστηκε «αστρικό» και αποτελεί το φορέα των συναισθημάτων, των παθών και των συγκινήσεών του. Ο φορέας αυτός ονομάζεται επίσης «διπλό ομοίωμα», καθώς αποτελεί ένα ακριβές αντίγραφο του φυσικού σώματος αλλά με λεπτότερες αισθήσεις. Χάρη σε αυτό, υπάρχουν και εκδηλώνονται οι ανθρώπινες συγκινήσεις επιτρέποντας μια συναισθηματική ζωή, καθώς και μια επικοινωνία με τον περιβάλλοντα κόσμο μέσω των αισθήσεων, που αποτελούν προεκτάσεις αυτού του ομοιώματος.
Κάνοντας ένα σύντομο ταξίδι στους αρχαίους πολιτισμούς, διαπιστώνουμε ότι ο καθένας από αυτούς είχε ένα όνομα για το αστρικό σώμα. Έτσι, οι Αιγύπτιοι μιλούσαν για το Κα, οι Ινδοί το ονόμαζαν Λίνγκα Σαρίρα και οι Χίντου (μήπως εννοεί τους ινδουιστές;) το περιελάμβαναν στο Πραναμάγια Κόσα. Οι βουδιστές μιλούσαν για τις δυνατότητες του Ρούπα, όπως άλλωστε και οι Κινέζοι, οι οποίοι το ονόμαζαν Θάνκχι. Στις σκανδιναβικές χώρες αναφέρονταν στο Τζύντελ, ενώ οι Κέλτες το ονόμαζαν Φετς, Γουάφτ ή Φάϋη. Επίσης, στην Ελλάδα ήταν γνωστό σαν Είδωλο και στη Ρώμη σαν Λάρβα.
Η αστρική προβολή
Μια από τις ιδιότητες του αστρικού σώματος είναι και η δυνατότητα προβολής του στον αστρικό κόσμο ή σε άλλες περιοχές του χώρου και του χρόνου. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αστρική προβολή. Σύμφωνα λοιπόν με μελέτες, υπάρχουν τέσσερα είδη αστρικής προβολής:
1. Ακούσια χωρίς συνείδηση, η οποία βιώνεται σαν έντονο όνειρο. Κατά το ξύπνημα αισθανόμαστε πολύ κουρασμένοι και με την αίσθηση ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου βρισκόμασταν σε έντονη δραστηριότητα.
2. Ακούσια με συνείδηση, κατά την οποία προβάλλεται το αστρικό μας σώμα ως αποτέλεσμα καταστάσεων σφοδρής επιθυμίας, έντασης, φόβου, ανησυχίας ή έντονου πόνου. Σε αυτό το είδος εντάσσονται τα παραδείγματα ανθρώπων που αιωρήθηκαν αστρικά πάνω από το φυσικό τους σώμα κατά τη διάρκεια μιας εγχείρισης ή που βρέθηκαν κοντά σε μακρινά αγαπημένα πρόσωπα.
3. Εκούσια χωρίς συνείδηση, η οποία επιτυγχάνεται μέσω τεχνικής, αλλά δεν διατηρούμε πλήρη συνείδηση αυτού του ταξιδιού. Παρόλα αυτά, είμαστε έπειτα σε θέση να ανακαλέσουμε μέρη αυτής της εμπειρίας.
4. Εκούσια με συνείδηση, κατά την οποία βιώνουμε την προβολή από την αρχή μέχρι το τέλος και είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε κατά βούληση στο φυσικό μας σώμα. Γνωστό είναι το παράδειγμα ανθρώπων που ταξίδεψαν αστρικά με σκοπό να ειδοποιήσουν αγαπημένα πρόσωπα για σημαντικά γεγονότα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι η εκούσια αστρική προβολή είναι μια πρακτική που εγκυμονεί κινδύνους. Ο κίνδυνος έγκειται στο να μην καταφέρει το υποκείμενο να επαναφέρει το αστρικό του σώμα στο φυσικό, οπότε προκαλείται θάνατος ή να αφήσει αφύλακτο το φυσικό σώμα κατά την απουσία του αστρικού, με αποτέλεσμα αυτό να μείνει εκτεθειμένο σε ξένες επιδράσεις. Γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητη η σωστή προετοιμασία, η εξάσκηση αλλά και η εσωτερική καλλιέργεια του ανθρώπου έτσι, ώστε να είναι κατάλληλα προστατευμένος.
Κατά τη διάρκεια της αστρικής προβολής, το αστρικό σώμα παραμένει ενωμένο με το φυσικό μέσω μιας χορδής γκρι ή ασημένιου χρώματος, η οποία και επιτρέπει την επιστροφή του αστρικού. Μόνο κατά το θάνατο υπάρχει πλήρης αποσύνδεση. Αυτή η συνδετική χορδή αναφέρεται επίσης σαν σκοινί ή κλωστή. Σε μερικές φυλές της Αμερικής παρομοιάζεται με φίδι ή δέντρο. Οι Ασιάτες τη βλέπουν σαν ουράνιο τόξο και οι ιθαγενείς του Βόρνεο σαν σκάλα. Στη Βίβλο, τη συναντάμε σαν «ασημένια κλωστή» αλλά και σαν σκάλα του Ιακώβ. Όλες αυτές οι φανερώσεις αντανακλούν τον αρχέγονο μύθο της ανύψωσης του ανθρώπου προς τον ουρανό και τους θεούς, όπως εκφράζεται μέσα από τις παραδόσεις και τις τελετές των λαών.
Σύντομη ιστορική και πολιτισμική αναδρομή
Η αστρική προβολή αποτελεί μέρος της παράδοσης και της μύησης όλων των παραδοσιακών κοινωνιών του πλανήτη μας. Σύμφωνα με ανθρωπολογικές μελέτες, οι Σαμάνοι αυτών των κοινωνιών πραγματοποιούσαν αστρικά ταξίδια κατά βούληση έχοντας πρώτα προετοιμάσει κατάλληλα το σώμα και την ψυχή τους. Στην ανατολική Σιβηρία, η προετοιμασία περιελάμβανε μια περίοδο νηστείας, σωματικού εξαγνισμού και διαλογισμού. Στη συνέχεια, συμμετείχαν σε μια ειδική τελετή κατά την οποία χτυπούσαν ρυθμικά ένα τύμπανο αυτοσχεδιάζοντας ψαλμούς, που βοηθούσαν στο διαχωρισμό του αστρικού από το φυσικό σώμα. Οι Σαμάνοι της Νότιας Αμερικής χρησιμοποιούσαν επίσης ένα παραισθησιογόνο φυτικό ποτό, το οποίο τους επέτρεπε μια αίσθηση ανύψωσης, πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους. Παραισθησιογόνες ουσίες χρησιμοποιούσαν και φυλές του Περού, όπου ολόκληρες ομάδες ταξίδευαν μαζί σε μακρινές περιοχές. Ακόμα είναι καταγεγραμμένη η ικανότητα των Αφρικανών, των Αμερικανών Ινδιάνων και των αυτοχθόνων Αυστραλών μάγων-θεραπευτών να προβάλλονται αστρικά με σκοπό να θεραπεύσουν ασθένειες, αλλά και να συλλέξουν χρήσιμες πληροφορίες για την προστασία των φυλών τους από εισβολείς.
Προχωρώντας στον Δυτικό κόσμο, εντοπίζουμε μαρτυρίες αυτής της εμπειρίας σε έργα του Ηρόδοτου, του Πλάτωνα, του Πλούταρχου, του Πλίνιου και του Σουετόνιου. Η Εκκλησία έχει επίσης καταγράψει παρόμοιες εξωσωματικές εμπειρίες με τον Απόστολο Παύλο να τις περιγράφει αναλυτικά στις Επιστολές του και τον Άγιο Αυγουστίνο να παραθέτει ενδιαφέρουσες ιστορίες στα δικά του έργα. Γνωστές είναι ακόμα οι θεάσεις των ειδώλων διαφόρων αγίων της χριστιανικής παράδοσης, όπως αυτές του Αντώνιου της Πάδοβας και του Αλφόνσο Λιγκουόρι. Ενδεικτική είναι τέλος η ιστορία του Ναπολέοντα, που τον θέλει να ταξίδεψε πριν το θάνατό του από την Αγία Ελένη στη Ρώμη, για να πει στη μητέρα του ότι πέθαινε.
Αστρική προβολή και έρευνα
Η επιστημονική μελέτη της αστρικής προβολής ξεκίνησε με την ίδρυση της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών το 1882, όταν ερευνητές διαφόρων κλάδων συγκέντρωσαν μαρτυρίες συνανθρώπων τους, τις συνέκριναν μεταξύ τους κι έπειτα κατάφεραν να τις παρατηρήσουν χρησιμοποιώντας ψυχικά διάμεσα σε ελεγχόμενες συνθήκες. Ακολούθησαν παρόμοια πειράματα Γάλλων και Αμερικανών ερευνητών του 20ου αιώνα, οι οποίοι και κατέγραψαν αλλαγές στα κύματα που εκπέμπει ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια των εξωσωματικών εμπειριών.
Σήμερα υπάρχουν ανά τον κόσμο διάφορα ιδρύματα και ινστιτούτα, τα οποία ασχολούνται με τη μελέτη των παραψυχολογικών φαινομένων. Αν και οι μαρτυρίες ανθρώπων που έκαναν ακούσια ή εκούσια αστρική προβολή πληθαίνουν, η σύγχρονη «επίσημη» επιστήμη αρνείται να παραδεχθεί αυτό το φαινόμενο. Το ίδιο συμβαίνει και με την επιστήμη της ψυχολογίας για την οποία, κατά το φροϋδικό πρότυπο, ο ονειρικός κόσμος θεωρείται μια φανταστική σκηνή στην οποία συγκρούονται τα πάθη του ονειρευόμενου με τις απαγορεύσεις του ασυνείδητου. Εξαίρεση αποτελεί ο γνωστός ψυχίατρος Κ. Γκ. Γιούνγκ, ο οποίος όχι μόνο ερεύνησε το φαινόμενο αλλά είχε κι ο ίδιος τέτοιες αστρικές εμπειρίες.
Η επιστήμη θεωρεί «πραγματικό» μόνο ό,τι είναι ορατό με τα μάτια του φυσικού μας σώματος και είναι δυνατό να αποδειχθεί σε αυστηρές συνθήκες εργαστηρίου. Ίσως είναι οι ταχείς ρυθμοί της ζωής μας, ίσως οι μικροαστικές μας τάσεις, ίσως κάποιες ελεγχόμενες πιέσεις, ίσως ακόμη και κάποιοι ενδόμυχοι φόβοι μας, που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος είναι μόνο ό,τι φαίνεται και όχι ό,τι είναι. Οι πρόγονοί μας σίγουρα θα γελούσαν με τα «πειράματά» μας, γιατί γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει «ειδικός» που να μπορεί να βάλει καλώδια στην ψυχή ή να ζυγίσει τη ζωή. Γι’ αυτό ακριβώς ήταν σε θέση να ταξιδεύουν έτσι όπως λίγοι σύγχρονοι άνθρωποι μπορούν.
Σήμερα διαφαίνεται έντονα η ανάγκη της επιστροφής σε μια ολιστική θεώρηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα κάστρα της συντηρητικής επιστήμης παύουν σιγά-σιγά να είναι απόρθητα, καθώς νέοι ερευνητές αναζητούν την αλήθεια στην αρχαία σοφία και τολμούν να βαδίσουν ξεχασμένα μονοπάτια. Αρχίζουμε και πάλι να συνειδητοποιούμε ότι ο άνθρωπος αποτελεί μέρος της φύσης και ακολουθεί το ρυθμό του σύμπαντος. Ζει στη γη αλλά μπορεί να ανυψώνεται στους ουρανούς, για να μετέχει στο θείο μυστήριο που μας περιβάλλει. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας φύση όντας ανοιχτοί στα υπέροχα ταξίδια της ψυχής μας…
Βιβλιογραφία
Γκρήνχαουζ, Χ. (1985). Το αστρικό ταξίδι. Αθήνα: Εκδόσεις Βουλούκου
Γράβιγγερ, Π. (1974). Εγκυκλοπαίδεια εσωτερισμού και αποκρύφου γνώσεως, Τόμος Α.
Αθήνα: Βιβλιοθήκη της Σφιγγός
Πάουελ, Α.Ε. (2003). Το αστρικό σώμα. Αθήνα: Εκδόσεις Κέδρος
Πλάνας, Γ.Α. (1988). Επιλογή ομιλιών στη Νέα Ακρόπολη. Αθήνα: Εκδόσεις
Νέα Ακρόπολη
Πλάνας, Γ.Α. (2002). Τα 3 κέντρα του μυστηρίου. Αθήνα: Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη
VIA NEA ACROPOLI
