Ο Θεός είναι η ρίζα της ύπαρξης. Η εκδηλωμένη ύπαρξη προϋποθέτει ένα παιχνίδι αξιών, μέχρις ότου από το δυϊσμό να προκύψει η ισορροπία και να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στη ρίζα. Η Μάγια είναι αυτή που συντονίζει το παιχνίδι. Όμως από τη στιγμή που αυτό θα τελειώσει, Αυτή θα γυρίσει επίσης στην Κοιτίδα των Μυστηρίων μαζί με όλους τους νικητές της ζωής.
Θεέ, στο παιχνίδι της ζωής Σου έχουν δώσει τόσα ονόματα... Οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να αντιπαλεύουν για τα ονόματά Σου.
Σου έχουν αποδώσει τόσα μορφικά σχήματα! Οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να παλεύουν σκληρά, για να επιβάλουν μια από τις μορφές εμφάνισης πάνω στις άλλες. Σου έχουν αποδώσει τόσους χαρακτηρισμούς...
Οι άνθρωποι εξακολουθούν ακόμα να διαφωνούν για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που υποτίθεται πως Σε κοσμούν, ξεχνώντας ότι για κάθε χαρακτηριστικό που Σου δίνουν απομένει ένας σωρός που δεν Σου αποδίδεται...
Δεν θυμούνται λοιπόν ότι είσαι το Απόλυτο κι ότι τα εμπεριέχεις όλα μέσα Σου...
Θεέ, Σου έχουν αφιερώσει χιλιάδες γραπτά φιλοσοφικά κείμενα, αντιπαραθέσεις και δοξασίες. Τα καλύτερα ποιήματα γράφτηκαν στο Όνομά Σου. Η ιστορία είναι γεμάτη από βιβλία και λόγια για Σένα κι ακόμα εξακολουθεί να γεμίζει...
Τι μπορώ να Σου δώσω εγώ;
Έξω από όλο αυτό το παιχνίδι, πέρα από όλες αυτές τις νοητικές απομιμήσεις, δεν βρίσκω για Σένα καλύτερο όνομα από το δικό Σου: Θεός. Και μπορώ μόνο να Σου προσφέρω την αφοσίωσή μου με τη μορφή έργων.
Δική μου η πρόθεση, Δική Σου η κρίση.
Από το βιβλίο "Παιχνίδια στον Καθρέπτη"
